Schriftgröße: A A A

Wihnachsmann Hannes

Hannes Johannsen ut dat lütte Dörp Tankenhagen wür een statschen Kerl von dörtig Johrn. He harr sick een lang’n Boort stahn laten un so weer datt keen Wunner, datt he jümmers Wihnachsmann speeln müss. He staps ook düssen Hilligen Abend wedder dörch dat Dörp. He weer op de Padd no Fiete Cohrs sien Hoff. De leeg ´n beeten vun’t Dörp wech.

Datt weer een Wihnachenobend, as Hannes em noch nie belewt harr. Denn ganzen Dag öber harr datt sneet. Door wör nich een beeten Wind west, und de Snee harr allns dick und witt toodeckt. Nu aber weer nich eene eenzige Wulk mehr an Heben, de Steern lüchten und de vulle Maand makte denn Abend hell. Hannes harr sonst mit de Kark un de Religion gornix in Sinn, aber vanabend wör em doch sonn beeten fierlich tomood. So staps he dörch den Snee. Vör em leeg de witte Chaussee. Keene Footstappen to sehn, allns weer mit ´ne dicke witte Deck todeckt.

Dat weer allns still

und witt

und wihnachlich.

Mit eens wöör em dat so, as hör he Musik. He bleev stahn un luster so in de Gegend rüm. Dammi ja, dat hör sick warrafftig an, wie Musik. Nich datt he hörn kunn, watt dor speelt wöör, abers dor weer son richtig wihnachliches Gefiedel in de Luft.

„Hannes Johannsen“, dach he bi sick, „nu fang nich an, mall to warrn. Wo schall hier woll Musik herkoom. So wied du kieken kanns, is keen Huus. Un sehn kanns Du ook nümms.“ He rück sien Wihnachsmann-Sack torech un tröck wieder.

Abers de Musik bleev dor, se wür man blots lieser woorn. He güng een Stück torüch und de Musik wör wedder luuder. Dat keem von de linke Sied von de Straat. He güng son beeten hin und her und as he an de Stell weer, wo de Musik an luudsten weer, stünn he vör’n Huup’n Snee, direkt an de Knick. He kreech sien Taschenlamp ut den Mantel un lücht denn Hupen an. Dat weer abers nix wieder, as ´n Huupen Snee. He faat mit siene Hann dor rin un dor weer irgendwatt. Sien Hand stööt op irgendwatt hartes. He füng an, den Snee wech to wischn und he seeg, dor weer wat, datt weer düster un glatt. Und datt weer ut Isen. Und door weer Glas in. Un mit eens seech he, datt weer een Auto un datt weer in denn Graben fohrt.

He sett sien Sack bi Siet und füng mächtich an, mit siene Hann’n to schüffeln und to schuben. De Sweet leep em över datt Gesicht und de Rüch hendahl. Denn harr he bi lütten de Döör vun dat Auto freeschüffelt. Hinter das Glas lücht datt son beeten bunt und he hör: De Musik keem von door binn’n. Hannes tröck an de Döör. Toerst geev se keene Bucht, abers as he dor richtich an trecken de, güng se doch op. Op de Fohrersiet seet eene Person mit ´ne dicke Jack an un ne Pudelmütz op. De Kopp leeg op dat Lenkrad und dat Radio dudel wohraftig grad „Oh Du fröhliche“.

Hannes dach’ een Moment nah, watt he nu maken schull. Denn suuste he, so gau dat güng de letzten poor Meters na Fiete Cohrs sien Hoff. Dor weern se all an’t töven op em. He buller gegen de Döör und as Fiete Cohrs em oppmookt harr, dor säh Hannes bloots: „Fiet, hal dien Trecker ruut, dor ist een in de Graben fohrt. Denn mööt wi ruthooln. Un segg Trine Bescheed, se schall bi de Polizei und de Füerwehr anroopen. Dat ist hier man grod hunnert Meter vun dien Hoff wech.“

Un denn suuste he wedder torüch. He troo sick nich, denn Fohrer ut datt Auto rut to halen. He wüss jo nich, op de sick watt broken harr. Datt duur denn ook nich lang, denn keem de Füerwehr antotuten und de Polizei und Fiete Cohrs mit sien Trecker keem ook un datt weer een een groot Gewese.

Datt weer nu gornich mehr wihnachlich.

Ja, watt givvt datt noch to Vertelln?

De Fohrer vun datt Auto weer ´n lütt Deern ut de Stadt. Se harr sick nich ansnallt und as se in’n Graben segelt weer, door weer se mit’n Kopp op dat Lenkrad slaan un weer bewußtlos woorn.

Un wenn datt nich so still west weer in düsse Nacht

und wenn de Musik in dat Radio nich speelt harr

und wenn Hannes nich grad vörbi kamen weer und harr de Musik hört

und harr sick ook darüm kümmert,

denn harr se de Nacht woll nich öberleevt.

Na ja, so weer datt ja noch mal god gahn.

Datt is nu all wedder dree Johr her und siet vörich Johr is Hannes mit de lütte Deern verheirat und düsse Wihnacht wart se wohl eern’n eegen lütten Wihnachsengel hebben, wenn se dat mit denn Dach so henkriegt as se sick dat utreekend hefft. Und denn kann Vadder Hannes ook bi sick sülbens jümmers Wihnachsmann speeln.

Wolfgang Schwarz + das Redaktionsteam

 

Kommentieren

* Pflichtfelder

Wir danken allen Kooperationspartnern für die gute Zusammenarbeit.